وهابیت به تبع ابن تیمیه، با تحریف کردن تاریخ، یزید بن معاویه را از جنایاتی که در سه ساله حکومتش مرتکب شد مبرا می کنند. آنها برای اثبات بی گناهی یزید در حادثه دلخراش کربلا، اسارت خاندان پاک رسول خدا (صلّی الله علیه و آله)، واقعه حره، آتش زدن خانه کعبه کاملا از ابن تیمیه پیروی کرده اند.
به عنوان نمونه ابن تیمیه تمام طعن‌هایی را که در مورد معاویه و یزید از ابن‌جوزی نقل شده، تکذیب می‌کند و آنها را جعلی می‌خواند و روایاتی را که برای معاویه و یزید در باب اسلام و جهاد و نماز و روزه آنان آمده، به حد تواتر روایات مربوط علی(علیه السلام) می‌شمرد.(منهاج السنه،ج4، ص220) ابن تیمیه برای اینکه منزلت یزید خدشه‌دار نشود، او را با حاکمان و افرادی بدتر مقایسه می‌کند، تا ظلم یزید در سایه حاکمان بدتر از خودش مستور بماند. وی در توجیه ظلم‌های یزید می‌گوید: «یزید از دیگران بهتر بود: از مختار بن ابو عبید ثقفی امیر عراق که در ظاهر مدعی انتقام حسین از قاتلانش بود، بهتر است. مختار مدعی بود جبرئیل بر او نازل می‌شود. و از حجاج بن یوسف بهتر بود؛ زیرا به اتفاق مردم از یزید ظالم‌تر بود. با وجود این، باید گفت غایت چیزی که در مورد یزید و سایر ملوک می‌توان گفت، این است که آنها فاسق بودند. (منهاج السنه،ج4، ص343)
در حالیکه مورخان و عالمان شیعه و اهل سنت، جنایتی که یزید در پوشش خلافت اسلامی انجام داد را، نقل کرده و فسق و ظلم یزید را از سيرت ظالمانه فرعون بیشتر دانسته اند. چنان که مسعودی مینویسد: «وقتى ستم يزيد و عمال وى عام شد و اعمال فسق وى آشكار شد، پسر دختر پيغمبر خدا «صلى الله عليه و آله» را با يارانش كُشت و شرابخوارگى كرد و سيرت فرعونى گرفت، بلكه فرعون در كار رعيت از او عادلتر و در كار خاصه و عامه منصفتر بود» (مروجالذهب،ج3،ص69)
يعقوبى نیز در تاریخش به سالهای شوم حکومت یزید اشاره کرده و می نویسد: «سعيد بن مسيّب سال‌هاى حكومت يزيد را سال‌هاى شوم ناميده است؛ چرا که در سال اول حسين بن على و خاندان رسول خدا را به شهادت رساند، در سال دوّم حرم رسول اللّه و شهر مدينه را بر سربازانش مباح كرد، و در سال سوّم كعبه را به آتش كشيد و در حرم الهى خون‌ها بر زمين ريخت» (تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 253)
در مورد ظلم‌ها و جنایت‌های یزید همین بس که ابن جوزی از قول عبدالله بن حنظله نقل می‌کند که گفت: «به خدا قسم ما در حالی از نزد یزید بیرون آمدیم که خوف آن داشتیم که (بر اثر گناهان فراوان وی) از آسمان سنگ بر سر ما ببارد. او مردی است که با مادران و دختران و خواهران نیز زنا می‌کند، وی شراب می‌نوشد و نماز نمی‌خواند» (المنتظم، ج 4، ص 179)
همراهیان عبدالله بن حنظله نیز بعد از بازگشت از سفر شام و ملاقات با یزید، در توصیف وضعیت او چنین گفتهاند: «ما از نزد مردی آمدیم که دین ندارد، شراب می‌نوشد، طنبور مینوازد، نوازندگان نزد وی به لهو و لعب مشغولند، با سگها بازی می‌کند و با جمعی از دزدان شبنشینی دارد»(الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، ج4، ص103)
ذهبی نیز در رابطه با يزيد و جنایت او می نویسد: «به خاطر جرمهایی که یزید نسبت به اهل مدینه مرتکب شد (واقعه حره) و به شهادت رساندن امام حسین (علیه السلام) وبرادرانش و شرابخواری و انجام هر عمل زشت و منکری، مردم کینه یزید را به دل گرفتند و افراد زیادی بر او خروج کردند و خداوند عمرش را مبارک نگردانید» (تاریخ الإسلام، ج ۵ ، ص ۳۰)
وهابیت علاوه بر تلاش نسبت به اثبات بی گناهی یزید، او را همسان و هم شأن سایر خلفای مسلمین قرار داده اند. چنان که ابن تیمیه در مورد امامت یزید می‌گوید: «اهل‌سنّت که معتقد به امامت یکی از این افراد مثل یزید، عبدالملک یا منصور و غیره هستند، اعتقادشان به این اعتبار است که هر کس این مسئله را انکار کند، انکارش شبیه انکار ولایت ابوبکر، عمر و عثمان و حکومت کسری و قیصر و نجاشی است» (منهاج السنه،ج4، ص311(
درحالیکه عبدالله فرزند حنظله غسيل الملائكه بعد از ديدار با يزيد می گوید: «به خدا قسم از نزد يزيد بيرون نيامديم مگر اين كه ترسيديم سنگ از آسمان بر سر ما بريزد، زيرا او كسى است كه در امر زناشويى حريم شرع را رعايت نمى‌كند، شراب مى‌نوشد و نماز نمى‌خواند» (الطبقات الكبري، ابن سعد، ج 5، ص 66 ؛ تاريخ مدينه دمشق، ج 27، ص 429)
وهابيت با نامگذاری خیابان و مدرسه به نام یزید بن معاویه موافقت خود با اندیشه ابن تیمیه در این زمینه را به نمایش می گذراند.
برگرفته از سایت : http://alwahabiyah.com
|
|
