اغلب علمای اسلام، اعم از ائمه مذاهب اربعه و علمای بزرگ شیعه و سنی، استعانت از کفار در مقابله با دشمنان اسلام (مشرکان، اهل بغی، و...) را در هنگام ضرورت و با رعایت مصلحت مسلمانان مشروع می‌دانند.
اغلب علمای اسلام، اعم از ائمه مذاهب اربعه و علمای بزرگ شیعه و سنی، استعانت از کفار در مقابله با دشمنان اسلام (مشرکان، اهل بغی، و...) را در هنگام ضرورت و با رعایت مصلحت مسلمانان مشروع می‌دانند. آنان مصادیق ضرورت و مصلحت مسلمانان را در قالب شرایطی بیان کرده‌اند که مهمترین آن چنین است:
- قدرت مسلمانان برای مبارزه با دشمن کافی نباشد.
- کفاری که از آنان استعانت می‌شود، کاردان و مورد اعتماد باشند،[1] یعنی این همکاری باعث سلطه کفار بر مسلمانان نشود.
- مسلمانان قدرت بازداشتن کفار از کشتن مجروحان و فراریان اهل بغی را داشته باشند.
[1]. «أن یکون فی المسلمین قلة بحیث تدعو الحاجة إلی ذلک» (نووی، یحیی بن شرف، المنهاج شرح صحیح مسلم، ج12، ص199).
|
|
