مرکز جامع پژوهش های تکفیری

از جمله عقاید وهابیت این است که از ساختن قبور اولیاء جلوگیری می کنند و آن را بدعت و وسیله ای بریا بت پرستی می دانند این در حالی است که ادله زیادی بر این عمل دلالت دارد که به آن پرداخته می شود یکی از مهمترین این دلیل ها سیره مسلمانان در این زمینه است.

 ادله جواز ساختن قبور اولیاء الهی.

الف - دليلى بر حرمت، جز روايت ابى الهياج نيست(1) و نيز اين روايت از نظر سند مورد اشكال است؛ زيرا وكيع و حبيب بن ابى ثابت از راويان سند اين حديث هستند و هر دو از نظر اهل‏سنّت مورد بحث مى‏باشند.

ب -در دلالت حديث نيز جاى بحث و گفتگو وجود دارد؛ چون عبارت «ولا قبراً مشرفا الا سّويته» به معناى تخريب بناى قبور نيست بلكه به معناى مسطح كردن آن در مقابل تسنيم؛ يعنى بلند كردن قبر و بالا آوردن؛ آن همانند كوهان شتر است.

قسطلانى مى‏گويد: السنه فى القبر تسطيحه و انّه لايجوز ترك هذه السّنه لمجرد انّها صارت شعاراً للروافض و انّه لامنافات بين التسطيح و حديث ابى هياج: لانّه لم يرد تسويته بالارض و انّما أراد تسطيحه جمعاً بين الاخبار...(2)

سنت پيامبر(ص) همان سطح كردن قبر است و اين سنت - چون شعار پيروان مذهب شيعه گرديده - جايز نيست رها شود و هيچ منافاتى ميان مسطح كردن قبر و روايت أبى الهياج نيست؛ زيرا كه منظور روايت صاف كردن قبر و برابر كردن آن با زمين نيست. بلكه مراد مسطح كردن در مقابل تسنيم است، و اين معنا را از جمع ميان روايات به دست مى‏آوريم.

ج - روش مسلمانان این بوده كه روى قبرها بنا مى‏ساختند:

1- بناى حجره شريف نبوي.

2- قبور ائمه بقيع كه در سال 1345 ه ق به دست وهابيان تخريب گرديد.

3- قبر ابراهيم فرزند رسول الله(ص) در خانه محمد بن زيد بن على بود و به دست وهابيان تخريب گرديد.

4- بناى مسجد، روى قبر حمزه(ع)، در اوايل قرن دوم هجرى و به دست وهابيان تخريب گرديد.

5- بناى قبر سعد بن معاذ - اين قبر در منزل ابن افلح بود و در زمان عمر بن عبدالعزيز بر روى آن گنبد ساختند.(3)

6- بنا بر روى قبر باهلى (سال 275 ه) در بصره.(4)

7- بنا بر روى قبر امير مؤمنان حضرت على بن ابى طالب(ع) در قرن دوم.(5)

8- بنا بر روى قبر سلمان فارسي.(6)

9- بنا بر روى قبر ابوعانه (سال 316 ه).(7)

خلاصه، سيره مسلمين؛ چه شيعه و چه سنى بر اين بوده است كه بر قبور بزرگان دين حرم و بارگاه بسازند و اين سيره در تمام بلاد اسلامى همچنان ادامه دارد. قبور ائمه اطهار(عليهم السلام) در نجف و كربلا و كاظمين و سامرا و مشهد و قبور بزرگان اهل‏سنّت؛ ابو حنيفه و عبدالقادر در بغداد و بخارى در سمرقند و... شاهد بر این مدّعى است، تنها وهابيان هستند كه در حجاز با اين سيره مسلمين به مخالفت برخاسته‏اند.

پی نوشت:

[1].صحيح مسلم، ج 3، ص 61.

[2].ارشاد السارى، ج 2، ص 468.

[3].وفأ الوفا، ج 2، ص 545.

[4].سير اعلام النبلأ، ج 13، ص 285.

[5].موسوعه العتبات 6، ص 97.

[6].تاريخ بغداد، ج 1، ص 163.

[7].سير اعلام النبلأ، ج 14، ص 419.