تکفیریهائی که رهبری دینی عربستان سعودی را به دست دارند؛ آل الشیخ نامیده می شوند. آل الشیخ، از نسل محمد بن عبدالوهاب، پایه‌گذار جریان تکفیری وهابیت و از افراد بانفوذ در عربستان سعودی به شمار می‌روند که کارهای مذهبی این کشور را بر عهده دارند.
پاسخ:
وهابیت اندیشه ای است که توسط محمد بن عبدالوهاب در قرن دوازده رواج یافت. هر چند این اندیشه در قرن هفتم و هشتم توسط ابن تیمیه مطرح شده و تحت عنوان مکتب سلفیه معرفی شد اما اندیشه سلفیه با مخالفت علمای اسلام در انزوا قرار گرفت.
آئيـن وهـابـيـت, هـر چند به ظاهر زائيده انديشه محمد بن عبدالوهاب نجدى است, ولى ريشه هاى آن مربوط به ابن تيميه اسـت, كـه در سـال 728 در زنـدان دمشق درگذشت, و نوشته هاى اين شخص, اساس معتقدات وهابيان را تشكيل مى دهد.
مهم ترین کتاب هایی که نظریه پردازان سلفی ـ جهادی نوشته اند عبارتند از: معالم في الطریق و فی ظلال القرآن، المصطلحات الاربعه فی القرآن، رساله الایمان، الفریضه الغائبه، الجهاد و الاجتهاد مله الابراهیم، فرسان تحت رایه النبی و حصاد المر.
آمریکا به بهانه حمله شیمیایی اخیر در ادلب به پایگاه هوایی الشعیرات در استان حمص حمله کرد.
از جمله عقاید وهابیت این است که از ساختن قبور اولیاء جلوگیری می کنند و آن را بدعت و وسیله ای بریا بت پرستی می دانند این در حالی است که ادله زیادی بر این عمل دلالت دارد که به آن پرداخته می شود یکی از مهمترین این دلیل ها سیره مسلمانان در این زمینه است.
ديده مى شود مسلمانان به پيامبر (صلَّى اللّه عليه و آله و سلَّم)، قرآن و پيشوايان خود سوگند ياد مى كنند، آيا چنين سوگندى از نظر شرع صحيح است؟
از جمله آیاتی که مورد استناد و استفاده گروه های تکفیری در معذور نبودن جاهل واقع شده، آیه میثاق است.
ایمان، امری است ذومراتب، و ماهیتی نسبی و اضافی دارد؛ بدین معنی که ممکن است فردی در نخستین مرتبه ی ایمان باشد، اما گرفتار مراتبی از شرک نیز باشد.
تعصّبی که مانع کار خیر شود، از حمیت جاهلی است و خداوند این کار را مذمّت کرده است، امّا از آن ، کفر افراد ثابت نمی‌شود.
وهابیان گمان می کنند؛ سفر برای زیارت قبور انبیاء و صالحان حرام است اما در سیره صحابه موارد زیادی وجود دارد که آنان به زیارت قبر رسول خدا آمده اند که نمونه آن بلال حبشی است.
تکفیری ها در توجيه عدم جواز استعانت از کفار به برخی از روایات استناد می کنند که مورد نقد و بررسی قرار می گیرد.
خیر. آنچه که در کشور های اسلامی وضع و اجرا می گردد اگر مخالف دستور اسلام باشد قطعا حکم به غیر ما انزل الله است و فعل حرامی است. با این وجود، وضع و اجرا کننده آن، از اسلام خارج نمی شود مگر آنکه منکر شریعت و یا مستحل حکم الهی باشد. لذا موانعی در تکفیر دیگران وجود دارد که علماء آن را ذکر کرده اند مانند: جهل، تاویل، عدم استطاعت
جریان‌های تکفیری با کافر و منافق خواندن مسلمانان و با هدف سوق دادن جوانان مومن و مجاهد کشورهای جهان، به‌سوی مبارزه با برادران مسلمان‌شان اعم از شیعیان و اهل سنت غیر وهابی،آنان را دشمن نزدیک می دانند.
اعتقاد به حیات برزخی مورد قبول عامه مسلمانان اعم از شیعه و سنی بوده است و در این زمینه به آیات مختلفی از قرآن استناد شده است؛ اما گروه های تکفیری و وهابیت این اصل قرانی را قبول نداشته و آن را موجب شرک می دانند در حالی که آیات و روایات، خلاف عقیده آنان را اثبات می کند.
یکی از اختلافات وهابیت با سایر فرق اسلامی، اعتقاد به نفی سماع اموات است. اکثریت فرق اسلامی سماع موتی را پذیرفته‌اند.
نفی سماع موتی از ادعاهایی است که وهابیت با این مستمسک، برخی اعمال مسلمین ازجمله زیارت قبور و توسل و استغاثه را متهم به شرک می کند. حال این که بسیاری از علماء اهل سنت حتی ابن تیمیه و ابن قیم معتقد به سماع موتی هستند.
با رجوع به قرآن درمی‌یابیم که در آیات زیادی از قرآن بسیاری از خوارق عادات به انبیاء و اولیاء نسبت داده‌شده است.این خود نشان گر این مطلب است که انبیاء و اولیاء در معجزات و کرامات با اذن خدا نقش فاعلی داشته اند.
متاخرین وهابی با ابا کردن از این نام، خود را سلفی می نامند. این در حالی است که در اوائل شکل گیری دولت آنان، نام آن به خاطر انتساب به محمدبن عبدالوهاب، دولت وهابی بود و بسیاری از علمای وهابی، انتساب این عنوان را برای خود پذیرفته اند.
هیچ یک از فقها نگفته‌اند که اگر در کشور مسلمانی برخی از احکام کفر جاری شود، آن سرزمین به دارالکفر تبدیل میشود.
وهابیت و گروه های سلفی، بزرگداشت مولد نبوی و گرفتن جشن میلاد را بدعت دانسته و در برخی از موارد آن را همسان با شرک می انگارند. در حالی که برپایی جشن میلاد نه بدعت است و نه شرک.
جریان های تکفیری به شدت با برگزاری مراسنم بزرگداشت ایام تولد اولیاء اهلی مخالفت می کنند و حتی در برخی از موارد قایل به شرک بودن آن هستند اما در این زمینه آیاتی که ما را به ضرورت بزرگداشت میلاد پیامبر فرا می خواند، بر جواز این امر کفایت می کند.
دعا، هم شامل دعوت کردن به وسیله لفظ می شود و هم شامل آنجایی که کسی را با اشاره و یا نامه دعوت کنند. علاوه بر این، لفظ «ندا» مخصوص آنجایی است که طرف را با صدای بلند صدا بزنی، ولی لفظ دعا این قید را ندارد، چه با صدای بلند او را بخوانی و چه بیخ گوشی و آهسته دعوتش کنی، هر دو دعوت است
مرز بین تروریسم و جهاد، مبتنی بر عدم مشروعیت تروریسم و مشروعیت جهاد از دیدگاه اسلام می باشد. کشتن انسان های بی گناه - از هر فرقه یا مذهب و در هر مکانی که باشد از منظر اسلام حرام است.
در نگاه سلفیه و وهابیت ملاک انتساب افعال به انسان‌ها، مقدور بودن آن فعل برای انسان‌ها است به همین خاطر ایشان افعال غیرعادی و خوارق عادات را به انسان نسبت نداده و همه را به خداوند متعال نسبت می‌دهند. آنان از این مساله به لایقدر علیه الاالله و یقدر علیه الاالله تعبیر می کنند.
